Όλα είναι.....

Ένα ταξίδι μάλλον δεν είναι αρκετό για να ξεμπερδέψεις με τις ανησυχίες σου!Το μυαλό ξεφεύγει αλλά μόνο για λίγο τελικά!Όλα τα υπόλοιπα όταν γυρίζεις είναι ίδια..στην ίδια εκνευριστική θέση!Φεύγεις μέσα στην ανακούφιση ότι θα ηρεμήσεις,θα δεις αγαπημένα πρόσωπα,θα ξεχάσεις αλλά δυστυχώς αυτό γίνεται προσωρινά!Παρότι και εκείνες τις μέρες , δε κατάφερα να ξεγελάσω το μυαλό μου πλήρως, είχα καταφέρει να χαμογελάσω,να γελάω με όλη μου τη ψυχή και να έχω δίπλα μου άτομα που με αγαπάνε.Όταν φύγαμε για την επιστροφή όμως...όλη αυτή η ενέργεια που είχα ξαφνικά σα να εξαφανίστηκε,πάλι στο μυαλό ήρθαν όσα θέλω να ξεχάσω!Αυτές τις μέρες πήρα τόσα ερεθίσματα που μέσα μου φώναζα ότι πάει πέρασαν όλα,τα κατάφερα!Αλλά τελικά όταν έβαλα το κλειδί στην πόρτα του σπιτιού μου...όλα ήταν εκεί!'Ισως και χειρότερα από πριν.Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί να μη μπορούμε να επιβληθούμε στη σκέψη μας;Γιατί να ανήκω στην κατηγορία εκείνων που δε μπορούν να βαδίσουν με τη λογική και βαδίζουν με τη καρδιά;Δυστυχώς πάλι αυτό το εγώ μου επέλεξε λάθος δρόμο να βαδίσει.Μέσα μου τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για όλα, αλλά δεν έχω όλα τα θέλω μου και αυτό που πονάει πιο πολύ είναι ότι δε μπορώ να τα διεκδικήσω όχι γιατί δε θέλω αλλά γιατί δε θέλουν εκείνα,προφανώς δεν είμαι στα δικά τους θέλω!Μέσα μου σιγοψιθυρίζω πάντα μια λέξη και αυτή είναι "κρίμα μάτια μου",κρίμα που βγαίνει με παράπονο και πουθενά δε γίνεται να το πω.Βγαίνει από μέσα μου και ξανά χάνεται.Τι συναισθήματα είναι αυτά και γιατί να υπάρχουν;Κοιτάξτε πόσα ερωτήματα έχουν βγει ξαφνικά στο μυαλό μου,έτσι για να μη λέτε πάντα πως τα καταφέρνω και είμαι τόσο δυνατή και χαμογελαστή.Δεν τα έχω λύσει ούτε εγώ όλα τα θέματα και δε θα μπορέσω και ποτέ να τα λύσω, γιατί δυστυχώς δεν ήμαστε μόνοι μας εδώ.Συνήθως όλα αυτά τα ερωτήματα άλλοι μας τα προκαλούν και η ειρωνεία είναι ότι μπορούν να τα προκαλέσουν και χωρίς να πουν ούτε λέξη,ούτε καν να το μάθουν ποτέ. Απλά επειδή κάποια στιγμή ήταν παρών και εμείς επιτρέψαμε να γεννηθούν συναισθήματα.Οι άνθρωποι χάνονται αλλά αφήνουν πίσω συναισθήματα,το θέμα είναι αν θα επιλέξεις εσύ να τα κάψεις ή να τα έχεις!Βέβαια ακόμη και αν επιλέξεις να καούν δε καίγονται,εσένα καίνε!Ο καιρός κυλάει αλλά η καρδιά δεν έχει την τάση να βαδίζει ταυτόχρονα,και το κακό είναι ότι όσο ο χρόνος κυλάει μάλλον χειρότερα τα κάνει η καρδιά.Βέβαια αυτό δεν ισχύει για όλους,υπάρχουν και κάποιοι που είναι πιο δυνατοί,πιο εγωιστές που τα βάζουν στην άκρη όλα,μαζί και τα αισθήματα ακόμη και αν αξίζεις εσύ!Δεν έχει σημασία αν αξίζεις ή όχι...και απορώ αν έχει και κάτι σημασία.Σιγά...μάλλον εδώ ήμαστε για να νιώθουμε πράγματα χωρίς αντίκρυσμα!Συναισθήματα βαθιά αλλά μάλλον ούτε αυτό έχει σημασία...οι άλλοι δεν επιλέγουν αυτά αλλά φεύγουν!Φεύγουν φεύγουν.........τι και αν εσύ έμεινες εκεί χωρίς να καταλάβεις το πως,μη περιμένεις αγάπη από όσους φεύγουν..όσο ανάγκη και αν τους έχεις δεν υπάρχεις πουθενά στον δικό τους χάρτη,ούτε θέλουν να δουν την αγάπη σου,το χαμογελό σου,τα μάτια σου όταν ξυπνάς,το άγγιγμα σου,ένα χέρι να σε πιάσει σφιχτά και να σου πεί πάμε...τίποτα γιατί δεν τα έχουν ανάγκη,δε τους γεμίζει αυτό κάτι άλλο τους γεμίζει που εγώ αγνοώ!Δε πειράζει όμως ακόμη και χωρίς αντίκρυσμα είτε από πείσμα είτε δε ξέρω για πιο άλλο λόγο η αγάπη μένει εκεί...είναι ξεροκέφαλη;Δε ξέρω τι είναι τελικά η αγάπη..ξέρω πάντως πως είναι αυτή που μένει όσο βλέπει τον εγωισμό να φεύγει,γιατί ίσως η αγάπη για το εγώ είναι μεγαλύτερη!
Γράφοντας τα αυτά σήμερα κατάλαβα πως όλα είναι ίδια,δε γίνεται να ξεφύγεις από τον ίδιο σου τον εαυτό γι'αυτό λοιπόν συμβιβάσου με εσένα και όσα νιώθεις.Σκέψου πως τουλάχιστον καλύτερα να νιώθεις κάτι και ας σε πονά παρά να είσαι άδειος.Ίσως κάποια άτομα τελικά δε σε χρειάζονται....

Καλό απόγευμα!