Τα ερωτήματα αυτά πολλές φορές με απασχολούν όταν ηρεμώ αλλά το μυαλό αποφασίζει να ταράξει την ησυχία της σιωπής!
Δυσκολίες της καθημερινότητας -αφήνω έξω τα προβλήματα υγείας που είναι και τα σημαντικότερα- προβληματισμοί, ίσως θα ήταν η καλύτερη λέξη, απ΄όλα όσα περνούν κάθε ημέρα από τη ζωή μας από το 24ωρο της ημέρας μας.
Η ζωή έχει σκαμπανεβάσματα και εκεί κάπου "ανεβαίνουν" και "κατεβαίνουν" οι άνθρωποι που βρίσκονται δίπλα μας. Το πρόβλημα σου ή η χαρά σου , εξαρτάται τι τους ικανοποιεί , θα καθορίσουν την στάση τους.
Λίγοι όμως είναι εκείνοι που θα κοιτάξουν το πρόβλημά σου σα δικό τους και την χαρά σου ως χαρά τους.
Γι'αυτό έχουμε γίνει μια κοινωνία με ομάδες που σχεδόν κανείς δε δίνει τίποτα περισσότερο αν αυτό σε οδηγήσει πιο ψηλά από εκείνον και αντιθέτως με πολύ ευκολία θα κατηγορήσει ή θα μειώσει κάτι καλό για να ικανοποιήσει το εγώ του! Η γνωστή ρήση : « Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».
Γι'αυτό καταλήγουμε να είμαστε λίγοι μέσα στο πλήθος,αφού το καταφύγιο γίνεται ξανά η οικογένεια!Λέμε έτσι απλά,λίγοι και καλοί αλλά δεν έχουμε σκεφτεί πως αν όλοι μαζί προσπαθούσαμε περισσότερο να δουλέψουμε με τον εαυτό μας,να δεχόμαστε ότι ο καθένας είναι διαφορετικός,ότι μπορεί κάποιος να είναι καλύτερος σε ένα πράγμα και κάποιος άλλος σε κάτι άλλο,να μας ένοιαζε πιο πολύ τι κάνουμε εμείς για εμας παρά το τι θα κάνουμε για να "πέσει" ο άλλος...αν λοιπόν καταφέρναμε να ξεπεράσουμε την ζήλια,την πονηριά ή το ψέμα θα είχαμε ήδη ετοιμάσει τους εαυτούς για μια καλύτερη ζωή!
Είμαστε πολλοί αλλά πραγματικά είμαστε μόνοι και δε το βλέπουμε!
Υ/Γ: Πάντα είχα τέτοιες ανησυχίες,παρατηρούσα ανθρώπους - συμπεριφορές και υπερ αναλύω "ψιλά" γράμματα και δε το κρύβω πως έρχονται φορές που θα ήθελα να είμαι ελαφρώς αναίσθητη αλλά με θλίβει που προσπαθούμε να εκπαιδευτούμε με γνώσεις,γλώσσες κτλ αλλά ξεχνάμε την εκπαίδευση του εαυτού μας κατ'επέκταση και των παιδιών που μεγαλώνουμε.
Φανή Χασάνδρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου