Όποτε νιώθω πως πρέπει να βγάλω όλη την ένταση από μέσα μου,κάνω το πιο απλό..βάζω μια φόρμα και πηγαίνω για τρέξιμο!Η εκτόνωση που νιώθεις όταν τρέχεις και μπροστά σου έχεις μια ατελείωτη ευθεία που δε βλέπεις τέλος είναι κάτι μαγικό..δοκιμάζεις για τα καλά τις αντοχές σου!Ειδικά όταν σηκώνεις το κεφάλι σου,κοιτάς ευθεία και εσύ αποφασίζεις που θα τερματίσεις..νιώθω τόσο δυνατή κάθε φορά που το κάνω αυτό και θα ήθελα να μπορώ να δω μια φορά τα μάτια μου όταν βάζω νέο στόχο,νομίζω θα γυαλίζουν από δύναμη και αποφασιστικότητα!
Σήμερα όμως τη στιγμή που έπαιρνα μια απόφαση για τον εαυτό μου...τη στιγμή που έτρεχα κοιτώντας την ευθεία,ταυτόχρονα συνειδητοποίησα πως στον δρόμο που έχω τρέξει πολλές φορές υπάρχει ένα ακόμη εικονοστάσι(δυστυχώς στα ήδη πολλά)...και έμεινα να κοιτάξω..ετών 22!
Πως να αγνοήσω κάτι τέτοιο;Τη στιγμή που εγώ προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη τη ζωή μου,που προσπαθώ να ξεφύγω από ότι με πονά,που βάζω νέους στόχους για να έχω λόγο να παλεύω,εκείνη τη στιγμή να δω κάτι τέτοιο.Έμεινα αρκετή ώρα να κοιτάζω τη φωτογραφία του παιδιού και στο μυαλό μου να υπάρχουν χιλιάδες σκέψεις.Έχω το προνόμιο να κάνω σκέψεις όμως ενώ εκείνος.....
Βλέποντας αυτό θυμήθηκα μια ιστορία...και νομίζω αξίζει να σας τη πω,ίσως δεν είναι ευχάριστο θέμα αλλά είναι και αυτό μέρος της ζωής μας και μάλιστα από τα μέρη που αξίζουν!
<<Πριν 10 χρόνια λοιπόν ήταν ένα κοριτσάκι που ποτέ δεν είχε νιώσει πόνο,ποτέ δεν είχε χάσει κάτι αγαπημένο,ήρθε η στιγμή όμως να χάσει ξαφνικά κάποιο άτομο που λάτρευε,που ήταν η δύναμη της..έτσι απρόσμενα να αναγκαστεί να ζει με την απουσία της!Πήγαινε όλο χαρά να της δείξει κάτι που είχε αγοράσει και τελικά όταν έφτασε είδε κόσμο στο σπίτι..παρότι κανείς δεν είχε μιλήσει στο κοριτσάκι για το θάνατο κατάλαβε αμέσως,το ένιωσε και όταν έτρεξε να βρεθεί κοντά στη γυναίκα που αγαπούσε ήταν αργά...Η ειρωνεία ήταν πως αυτή η γυναίκα εκείνη τη μέρα είχε τα γενέθλια της!Αυτό ήταν η αρχή της ωρίμανσης για αυτό το κοριτσάκι..ίσως ακόμη δεν έχει αποδεχτεί αυτή την απώλεια αλλά έμαθε να ζει με αυτό και ας πονούσε!Δε λένε πως όταν αγαπάς κάποιον δε πεθαίνει ποτέ;Έτσι έγινε...έφερνε στα όνειρά της τη γυναίκα και ακόμη τη φέρνει,και κάπως έτσι άρχισε να λειτουργεί και η διαίσθηση στο κοριτσάκι!Βρήκε ένα αστεράκι και το ονόμασε.....με το όνομα της γυναίκας,και κάθε φορά που θέλει να μιλήσουν απλά σηκώνει το κεφάλι της ψηλά!
Η ιστορία όμως συνεχίστηκε 10 χρόνια μετά...όταν το κοριτσάκι γνώρισε κάποιον που και αυτός δεν είχε ζήσει ποτέ το θάνατο.Δυστυχώς,τα έφερε έτσι η ζωή που έγινε...Το αντιμετώπισε όπως και το κοριτσάκι...κλείστηκε στον εαυτό του,αλλά για άτομα που ξέρεις δε χρειάζεται και πολλά για να τους καταλάβεις!Σημασία δεν έχει πως το αντιμετώπισε σημασία έχει πως το άτομο που είχε χάσει εκείνος πήγαινε στα όνειρα του κοριτσιού παρότι οι δρόμοι μεταξύ τους είχαν χαθεί για κάποιο λόγο...Έτσι ένα βράδυ της είπε σα να ανησυχούσε "Να τον αγαπάς και ας είναι ξεροκέφαλος έτσι είναι οι ..........,(κάτοικοι αυτού του τόπου)",η απάντηση της κοπέλας στο όνειρο ήταν πάντα θα τον αγαπάω και θα τον προσέχω όσο ξεροκέφαλος και να είναι γιατί σας μοιάζει!
Φυσικά το κοριτσάκι την επόμενη μέρα το είπε αυτό στο φίλο της και ας είχαν να μιλήσουν καιρό και υποσχέθηκαν να πάνε μαζί να αποχαιρετήσει τον άνθρωπο που είχε χάσει ο φίλος της,όμως ο καιρός πέρασε και δεν έτυχε να πάνε και οι δρόμοι τους χάθηκαν ξανά!Αλλά το κοριτσάκι ποτέ δε ξέχασε όσος καιρός και ας πέρασε και ας μη το συζήτησαν ξανά...έτσι όσο δύσκολο και αν είναι πήρε την απόφαση να πάει μόνη της!Γιατί το είχε υποσχεθεί...>>
Η ιστορία για το κοριτσάκι κάπου εδώ τελείωσε,πιο κάτω δε ξέρω να σας πω τι θα συμβεί ή τι συνέβει...αλλά είναι μια ιστορία που τη θυμήθηκα σήμερα όταν έβαζα νέους στόχους για μένα και την αφιερώνω σε όποιο αστεράκι έχω εκεί ψηλά...και στο παιδί που κοιτούσα σήμερα το απόγευμα το εικονοστάσι του.Σας είπα δεν είναι καθόλου ευχάριστο αλλά είναι μέρος της ζωής μας...εύχομαι πάντως και το κοριτσάκι και το αγοράκι να είναι πάντα καλά,και να θυμούνται τα δικά τους αστεράκια!
Σας αφήνω με ένα αγαπημένο μου κομμάτι...και να μην ξεχνάτε πως όσους αγαπάμε δε φεύγουν ΠΟΤΕ!!!
Σήμερα όμως τη στιγμή που έπαιρνα μια απόφαση για τον εαυτό μου...τη στιγμή που έτρεχα κοιτώντας την ευθεία,ταυτόχρονα συνειδητοποίησα πως στον δρόμο που έχω τρέξει πολλές φορές υπάρχει ένα ακόμη εικονοστάσι(δυστυχώς στα ήδη πολλά)...και έμεινα να κοιτάξω..ετών 22!
Πως να αγνοήσω κάτι τέτοιο;Τη στιγμή που εγώ προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη τη ζωή μου,που προσπαθώ να ξεφύγω από ότι με πονά,που βάζω νέους στόχους για να έχω λόγο να παλεύω,εκείνη τη στιγμή να δω κάτι τέτοιο.Έμεινα αρκετή ώρα να κοιτάζω τη φωτογραφία του παιδιού και στο μυαλό μου να υπάρχουν χιλιάδες σκέψεις.Έχω το προνόμιο να κάνω σκέψεις όμως ενώ εκείνος.....
Βλέποντας αυτό θυμήθηκα μια ιστορία...και νομίζω αξίζει να σας τη πω,ίσως δεν είναι ευχάριστο θέμα αλλά είναι και αυτό μέρος της ζωής μας και μάλιστα από τα μέρη που αξίζουν!
<<Πριν 10 χρόνια λοιπόν ήταν ένα κοριτσάκι που ποτέ δεν είχε νιώσει πόνο,ποτέ δεν είχε χάσει κάτι αγαπημένο,ήρθε η στιγμή όμως να χάσει ξαφνικά κάποιο άτομο που λάτρευε,που ήταν η δύναμη της..έτσι απρόσμενα να αναγκαστεί να ζει με την απουσία της!Πήγαινε όλο χαρά να της δείξει κάτι που είχε αγοράσει και τελικά όταν έφτασε είδε κόσμο στο σπίτι..παρότι κανείς δεν είχε μιλήσει στο κοριτσάκι για το θάνατο κατάλαβε αμέσως,το ένιωσε και όταν έτρεξε να βρεθεί κοντά στη γυναίκα που αγαπούσε ήταν αργά...Η ειρωνεία ήταν πως αυτή η γυναίκα εκείνη τη μέρα είχε τα γενέθλια της!Αυτό ήταν η αρχή της ωρίμανσης για αυτό το κοριτσάκι..ίσως ακόμη δεν έχει αποδεχτεί αυτή την απώλεια αλλά έμαθε να ζει με αυτό και ας πονούσε!Δε λένε πως όταν αγαπάς κάποιον δε πεθαίνει ποτέ;Έτσι έγινε...έφερνε στα όνειρά της τη γυναίκα και ακόμη τη φέρνει,και κάπως έτσι άρχισε να λειτουργεί και η διαίσθηση στο κοριτσάκι!Βρήκε ένα αστεράκι και το ονόμασε.....με το όνομα της γυναίκας,και κάθε φορά που θέλει να μιλήσουν απλά σηκώνει το κεφάλι της ψηλά!
Η ιστορία όμως συνεχίστηκε 10 χρόνια μετά...όταν το κοριτσάκι γνώρισε κάποιον που και αυτός δεν είχε ζήσει ποτέ το θάνατο.Δυστυχώς,τα έφερε έτσι η ζωή που έγινε...Το αντιμετώπισε όπως και το κοριτσάκι...κλείστηκε στον εαυτό του,αλλά για άτομα που ξέρεις δε χρειάζεται και πολλά για να τους καταλάβεις!Σημασία δεν έχει πως το αντιμετώπισε σημασία έχει πως το άτομο που είχε χάσει εκείνος πήγαινε στα όνειρα του κοριτσιού παρότι οι δρόμοι μεταξύ τους είχαν χαθεί για κάποιο λόγο...Έτσι ένα βράδυ της είπε σα να ανησυχούσε "Να τον αγαπάς και ας είναι ξεροκέφαλος έτσι είναι οι ..........,(κάτοικοι αυτού του τόπου)",η απάντηση της κοπέλας στο όνειρο ήταν πάντα θα τον αγαπάω και θα τον προσέχω όσο ξεροκέφαλος και να είναι γιατί σας μοιάζει!
Φυσικά το κοριτσάκι την επόμενη μέρα το είπε αυτό στο φίλο της και ας είχαν να μιλήσουν καιρό και υποσχέθηκαν να πάνε μαζί να αποχαιρετήσει τον άνθρωπο που είχε χάσει ο φίλος της,όμως ο καιρός πέρασε και δεν έτυχε να πάνε και οι δρόμοι τους χάθηκαν ξανά!Αλλά το κοριτσάκι ποτέ δε ξέχασε όσος καιρός και ας πέρασε και ας μη το συζήτησαν ξανά...έτσι όσο δύσκολο και αν είναι πήρε την απόφαση να πάει μόνη της!Γιατί το είχε υποσχεθεί...>>
Η ιστορία για το κοριτσάκι κάπου εδώ τελείωσε,πιο κάτω δε ξέρω να σας πω τι θα συμβεί ή τι συνέβει...αλλά είναι μια ιστορία που τη θυμήθηκα σήμερα όταν έβαζα νέους στόχους για μένα και την αφιερώνω σε όποιο αστεράκι έχω εκεί ψηλά...και στο παιδί που κοιτούσα σήμερα το απόγευμα το εικονοστάσι του.Σας είπα δεν είναι καθόλου ευχάριστο αλλά είναι μέρος της ζωής μας...εύχομαι πάντως και το κοριτσάκι και το αγοράκι να είναι πάντα καλά,και να θυμούνται τα δικά τους αστεράκια!
Σας αφήνω με ένα αγαπημένο μου κομμάτι...και να μην ξεχνάτε πως όσους αγαπάμε δε φεύγουν ΠΟΤΕ!!!
Χασάνδρα Φανή.
Μπράβο αγάπη για την κίνηση αυτή... Ίσως μέσα από αυτό βοηθήσεις μαζί με τον εαυτό σου και κάποιον από εμάς που έχει χάσει λιγάκι το δρόμο του... Όσο για την ιστορία σου, δεν έχει σημασία αν είναι θλιβερή... Μέσα από τέτοιες ιστορίες μαθαίνουμε πολλά και παίρνουμε δύναμη πεισμώνοντας ακόμη πιο πολύ για να πάμε ένα βήμα μπροστά, κόντρα στη μοίρα και το πεπρωμένο μας (κάτι που εγώ προσωπικά δεν πιστεύω πως υπάρχει, τη μοίρα μας την φτιάχνουμε οι ίδιοι). Καλή αρχή λοιπόν!!! :)Φιλάκια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα κοριτσάκι μου..σε ευχαριστώ πολύ για όλα και πραγματικά χαίρομαι που έστω και για λίγο σας βάζω σε θέση προβλημματισμού,σκέψης,δύναμης,ώθησης.Τελικά η αγάπη μου να γράφω βοηθάει πολλούς :)
Διαγραφή