Στα δύσκολα καταλαβαίνεις ποιος είναι δίπλα σου και ποιος όχι…Ποιος είναι ο αληθινός φίλος και ποιος όχι… Μόνο τότε… Γιατί στα δύσκολα ο δήθεν θα φύγει, θα εξαφανιστεί, θα αδιαφορήσει…. Ενώ ο αληθινός άνθρωπος θα σταθεί δίπλα σου, θα σου δώσει τον ώμο του για να στηριχθείς, το χέρι του για να ξανασηκωθείς, θα δείξει ενδιαφέρον, θα σε αγγίξει ελαφρά στη πλάτη για να σου δώσει θάρρος…. Και μόνο τότε, μόνο στα δύσκολα, εσύ θα καταλάβεις !
Αυτά σκεφτόμουν όταν ένα πρόβλημα υγείας με ανάγκασε να μείνω στο νοσοκομείο . Το πρόβλημα υγείας μου το ξεπέρασα , με τους ανθρώπους μου και την δύναμη που όλοι έχουμε μέσα μας , ωστόσο μπόρεσα να δω πολλά πράγματα. Ποιοι ήταν οι αληθινοί μου φίλοι και ποιοι όχι, ποιοι στάθηκαν δίπλα μου, ποιοι ανησύχησαν για μένα και ποιοι όχι…… Τα συμπεράσματα που έβγαλα, μου προκάλεσαν ανάμεικτα συναισθήματα….. δεν μ'αρέσει να κρίνω τους ανθρώπους , δίνουν ότι έχουν , γι'αυτό και ποτέ δε ζητάω , δεν απαιτώ , όμως ο χρόνος που έχεις μόνος σου στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου είναι αρκετός και το μυαλό μόνο του αναζητά .... πιστεύω στην καλοσύνη των ανθρώπων , ίσως γι'αυτό κάποιες στιγμές απογοητεύομαι , ίσως οι προσδοκίες να είναι μεγαλύτερες από αυτό που μπορούν να δώσουν οι άλλοι - αυτοί οι άλλοι που είχα , εκείνοι που έχω ή που θα έχω δίπλα μου . Δε ξέρω ...
Αυτή ήταν μια δυσκολία που φαινόταν όμως , ένα πρόβλημα υγείας ( θα καταλάβετε αργότερα γιατί το τονίζω ) .... από τότε άλλαξα τρόπο σκέψης , ήθελα να μην χάνω τις ημέρες μου , να κάνω κάτι δημιουργικό , να κλείνει η μέρα και να έχω προσφέρει κάτι , δεν έχει σημασία αν θα το προσφέρω σε μένα ή σε κάποιον που αγαπώ . Ίσως και με τον καιρό να ξεχνώ τι είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου , να τον παραμελώ , αλλά αρχίζω πάλι . Έγινε αυτό που λένε πως μόνο αν συμβεί κάτι σημαντικό εκτιμάς τη ζωή σου . Πέρασε ο καιρός όμως , δεν το συζητούσα , ούτε τις φοβίες που έμειναν ... ήθελα να βγω πιο δυνατή ! Πιο δυνατή για να αντιμετωπίζω πιο ώριμα τις καθημερινές δυσκολίες , αυτές που όλοι έχουμε , να διαχειρίζομαι τα άγχη μου , τις φοβίες μου , εκείνους που έρχονται για να πάρουν ... κάπου εδώ , έρχεται η παραπάνω παρένθεση ... όλα αυτά που μπορεί να αναφέρεις πεταχτά στην καθημερινότητα αλλά λίγοι θα τα καταλάβουν . Τόσες σκέψεις που γυρίζουν στο μυαλό και τελικά μόνο οι δικοί σου άνθρωποι θα ακουμπήσουν με τα λόγια τους μέσα σου και θα σε ηρεμήσουν . Όσο σκληρός φαίνεται ένας άνθρωπος , πάντα θέλει κάποιον να τον καταλάβει και ας μην ανταλλάξουν ούτε λέξη . Έχω ένα ελάττωμα , θεωρώ πως τα προβλήματά μου , είναι δικά μου , δεν αναφέρομαι σε αυτά ... ίσως επιφανειακά να γκρινιάξω αλλά ως εκεί . Θυμάμαι η μητέρα μου , μια φορά είπε : "είσαι περήφανη και εγωίστρια αλλά όταν δεν είσαι καλά πρέπει να το συζητάς , γι'αυτό είμαστε εδώ".... και ναι είναι πάντα δίπλα μου !
Έτσι λοιπόν , έγραψα από μια αφορμή , μια σκέψη που ήρθε στο μυαλό μου λες και ήμουν στο τότε που είχα άπλετο χρόνο να σκεφτώ και σε αυτό που θέλω να καταλήξω είναι πως κάθε μέρα έχουμε πολλές δοκιμασίες , γύρω μας ανθρώπους , κάποιοι περαστικοί , κάποιοι αληθινοί ... όσοι ήρθαν για να μείνουν θα φανούν από την συμπεριφορά τους , με τον τρόπο που σου ηρεμούν τις σκέψεις ή μη .
Τέλος , μαμά ξέρω πως κάποια στιγμή θα διαβάσεις το άρθρο , γι'αυτό να θυμάσαι πως όσο περήφανη ή εγωίστρια είμαι , πάντα θα ηρεμώ όταν σας ακούω ... μπορεί να μην λέω τους προβληματισμούς μου , μπορεί να τους πω και να μαλώσουμε αλλά ... μόνο που υπάρχετε είναι αρκετό !
Αυτά σκεφτόμουν όταν ένα πρόβλημα υγείας με ανάγκασε να μείνω στο νοσοκομείο . Το πρόβλημα υγείας μου το ξεπέρασα , με τους ανθρώπους μου και την δύναμη που όλοι έχουμε μέσα μας , ωστόσο μπόρεσα να δω πολλά πράγματα. Ποιοι ήταν οι αληθινοί μου φίλοι και ποιοι όχι, ποιοι στάθηκαν δίπλα μου, ποιοι ανησύχησαν για μένα και ποιοι όχι…… Τα συμπεράσματα που έβγαλα, μου προκάλεσαν ανάμεικτα συναισθήματα….. δεν μ'αρέσει να κρίνω τους ανθρώπους , δίνουν ότι έχουν , γι'αυτό και ποτέ δε ζητάω , δεν απαιτώ , όμως ο χρόνος που έχεις μόνος σου στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου είναι αρκετός και το μυαλό μόνο του αναζητά .... πιστεύω στην καλοσύνη των ανθρώπων , ίσως γι'αυτό κάποιες στιγμές απογοητεύομαι , ίσως οι προσδοκίες να είναι μεγαλύτερες από αυτό που μπορούν να δώσουν οι άλλοι - αυτοί οι άλλοι που είχα , εκείνοι που έχω ή που θα έχω δίπλα μου . Δε ξέρω ...
Αυτή ήταν μια δυσκολία που φαινόταν όμως , ένα πρόβλημα υγείας ( θα καταλάβετε αργότερα γιατί το τονίζω ) .... από τότε άλλαξα τρόπο σκέψης , ήθελα να μην χάνω τις ημέρες μου , να κάνω κάτι δημιουργικό , να κλείνει η μέρα και να έχω προσφέρει κάτι , δεν έχει σημασία αν θα το προσφέρω σε μένα ή σε κάποιον που αγαπώ . Ίσως και με τον καιρό να ξεχνώ τι είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου , να τον παραμελώ , αλλά αρχίζω πάλι . Έγινε αυτό που λένε πως μόνο αν συμβεί κάτι σημαντικό εκτιμάς τη ζωή σου . Πέρασε ο καιρός όμως , δεν το συζητούσα , ούτε τις φοβίες που έμειναν ... ήθελα να βγω πιο δυνατή ! Πιο δυνατή για να αντιμετωπίζω πιο ώριμα τις καθημερινές δυσκολίες , αυτές που όλοι έχουμε , να διαχειρίζομαι τα άγχη μου , τις φοβίες μου , εκείνους που έρχονται για να πάρουν ... κάπου εδώ , έρχεται η παραπάνω παρένθεση ... όλα αυτά που μπορεί να αναφέρεις πεταχτά στην καθημερινότητα αλλά λίγοι θα τα καταλάβουν . Τόσες σκέψεις που γυρίζουν στο μυαλό και τελικά μόνο οι δικοί σου άνθρωποι θα ακουμπήσουν με τα λόγια τους μέσα σου και θα σε ηρεμήσουν . Όσο σκληρός φαίνεται ένας άνθρωπος , πάντα θέλει κάποιον να τον καταλάβει και ας μην ανταλλάξουν ούτε λέξη . Έχω ένα ελάττωμα , θεωρώ πως τα προβλήματά μου , είναι δικά μου , δεν αναφέρομαι σε αυτά ... ίσως επιφανειακά να γκρινιάξω αλλά ως εκεί . Θυμάμαι η μητέρα μου , μια φορά είπε : "είσαι περήφανη και εγωίστρια αλλά όταν δεν είσαι καλά πρέπει να το συζητάς , γι'αυτό είμαστε εδώ".... και ναι είναι πάντα δίπλα μου !
Έτσι λοιπόν , έγραψα από μια αφορμή , μια σκέψη που ήρθε στο μυαλό μου λες και ήμουν στο τότε που είχα άπλετο χρόνο να σκεφτώ και σε αυτό που θέλω να καταλήξω είναι πως κάθε μέρα έχουμε πολλές δοκιμασίες , γύρω μας ανθρώπους , κάποιοι περαστικοί , κάποιοι αληθινοί ... όσοι ήρθαν για να μείνουν θα φανούν από την συμπεριφορά τους , με τον τρόπο που σου ηρεμούν τις σκέψεις ή μη .
Τέλος , μαμά ξέρω πως κάποια στιγμή θα διαβάσεις το άρθρο , γι'αυτό να θυμάσαι πως όσο περήφανη ή εγωίστρια είμαι , πάντα θα ηρεμώ όταν σας ακούω ... μπορεί να μην λέω τους προβληματισμούς μου , μπορεί να τους πω και να μαλώσουμε αλλά ... μόνο που υπάρχετε είναι αρκετό !
Χασάνδρα Φανή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου