Πάντα πίστευα...
ούπς,λάθος λέξη το πάντα γιατί δηλώνει έναν περιορισμό όπως και το ποτέ,οπότε επαναλαμβάνω.Πίστευα ό,τι οι γυναίκες σκέφτονται διαφορετικά από τους άντρες μέχρι χθές που έκανα μια κουβέντα με ένα φίλο και τελικά φτάσαμε να λέμε τα ίδια ακριβώς!Δε περίμενα ότι θα άκουγα τέτοια λόγια από άντρα αλλά τελικά δεν έχει σημασία το φύλο αλλά το συναίσθημα.Με αφορμή ένα τραγούδι μου άνοιξε κατά ένα τρόπο την καρδιά του και για ακόμη μια φορά μου απέδειξε τον καλό του χαρακτήρα.Η κατάσταση του είναι λίγο περίεργη,αλλά δε μπορώ να αναλύσω αυτό γιατί αυτά μου τα εμπιστεύτηκε,το μόνο που έχω να σταθώ είναι ότι η αγάπη σε όποια μορφή της, είναι κινητήρια δύναμη για πολλά.
Ξαφνικά βρέθηκε να με κατακλύζει από ερωτηματικά που όμως δε τα έχω λύσει ούτε εγώ,οπότε δε μπόρεσα να του απαντήσω,μπόρεσα όμως να συμφωνήσω μαζί του.Η αγάπη λοιπόν έχει χαρά,φωτίζει το πρόσωπό σου,δε μιλάς πολύ αλλά με μια ματιά λες πολλά,έχει όμως και πόνο πολύ πόνο,κρυφό πόνο.Με ρώτησε κάτι τόσο σημαντικό...Πώς γίνεται ο ένας να αγαπά και ο άλλος να απομακρύνεται,υπάρχει ωραιότερο πράγμα από τον έρωτα;;Φυσικά για μένα όχι δεν υπάρχει,γιατί εγώ μάλλον γεννήθηκα να δίνω αγάπη,έτσι αισθάνομαι όμορφα,είναι η πιο όμορφη απόδειξη να δείξεις στους ανθρώπους ότι τους θες στη ζωή σου,ότι τους χρειάζεσαι,και δεν είναι αδυναμία να πεις ότι χρειάζεσαι κάποιον.Μια του κουβέντα με άγγιξε..μου είπε χαρακτηριστικά "έχει τα πιο όμορφα θλιμμένα μάτια που έχω δει ποτέ"..Γι΄αυτό και η συμβουλή μου ήταν να προσπαθήσει όσο μπορεί για αυτή την αγάπη,είναι προνόμιο το ότι μπορεί να προσπαθήσει.Ακόμη και αν πονέσει στο τέλος πάλι κερδισμένος θα είναι με τόση αγάπη που έχει ζήσει.Καμμιά φορά η αγάπη θέλει και θυσίες,να αγαπάς αλλά να κάνεις στην άκρη,για να δώσεις το χαμόγελο στον άλλο.Να αγαπάς σιωπηλά...Αυτό είναι και το πιο δύσκολο και επειδή το ξέρω θα συνεχίζω να επιμένω να προσπαθήσει για το άτομο που αγαπά.Ίσως να μην είμαι η καλύτερη συμβουλή αλλά κι εγώ αυτό θα έκανα στη θέση του.Δε πειράζει τουλάχιστον θα έχει προσπαθήσει και ακόμη τα πράγματα να μην πάνε καλά,θα είμαι εγώ εδώ να τον καταλάβω.
Η συζήτηση μας κράτησε πάνω από 3 ώρες και τελικά σταμάτησε γιατί και οι δυο πονούσαμε,ο καθένας για τους λόγους του,όπως μου είπε τα λόγια μου τον έβρισκαν κατευθείαν στην καρδιά.Το ίδιο και εμένα..
Στο τέλος όμως και οι δύο είχαμε πάρει δύναμη από τη συζήτηση μας,και αυτό γιατί ξέραμε ότι υπάρχει κάποιος που καταλαβαίνει...Ολοκληρώνοντας αυτό το κείμενο για ακόμη μια φορά του εύχομαι να σταθεί τουλάχιστον εκείνος τυχερός και στο τέλος του δρόμου να χαμογελά.Νομίζω εκείνος έχει την επιλογή να παλέψει για την αγάπη του σε αντίθεση με μένα...Και να σκεφτεί κανείς ότι δε περίμενα ποτέ να είναι εκείνος που θα μιλάμε για τέτοια...αλλά η ζωή είναι παράξενο παιχνίδι!!
Καλή τύχη λοιπόν φίλε μου...
Χασάνδρα Φανή.
ούπς,λάθος λέξη το πάντα γιατί δηλώνει έναν περιορισμό όπως και το ποτέ,οπότε επαναλαμβάνω.Πίστευα ό,τι οι γυναίκες σκέφτονται διαφορετικά από τους άντρες μέχρι χθές που έκανα μια κουβέντα με ένα φίλο και τελικά φτάσαμε να λέμε τα ίδια ακριβώς!Δε περίμενα ότι θα άκουγα τέτοια λόγια από άντρα αλλά τελικά δεν έχει σημασία το φύλο αλλά το συναίσθημα.Με αφορμή ένα τραγούδι μου άνοιξε κατά ένα τρόπο την καρδιά του και για ακόμη μια φορά μου απέδειξε τον καλό του χαρακτήρα.Η κατάσταση του είναι λίγο περίεργη,αλλά δε μπορώ να αναλύσω αυτό γιατί αυτά μου τα εμπιστεύτηκε,το μόνο που έχω να σταθώ είναι ότι η αγάπη σε όποια μορφή της, είναι κινητήρια δύναμη για πολλά.
Ξαφνικά βρέθηκε να με κατακλύζει από ερωτηματικά που όμως δε τα έχω λύσει ούτε εγώ,οπότε δε μπόρεσα να του απαντήσω,μπόρεσα όμως να συμφωνήσω μαζί του.Η αγάπη λοιπόν έχει χαρά,φωτίζει το πρόσωπό σου,δε μιλάς πολύ αλλά με μια ματιά λες πολλά,έχει όμως και πόνο πολύ πόνο,κρυφό πόνο.Με ρώτησε κάτι τόσο σημαντικό...Πώς γίνεται ο ένας να αγαπά και ο άλλος να απομακρύνεται,υπάρχει ωραιότερο πράγμα από τον έρωτα;;Φυσικά για μένα όχι δεν υπάρχει,γιατί εγώ μάλλον γεννήθηκα να δίνω αγάπη,έτσι αισθάνομαι όμορφα,είναι η πιο όμορφη απόδειξη να δείξεις στους ανθρώπους ότι τους θες στη ζωή σου,ότι τους χρειάζεσαι,και δεν είναι αδυναμία να πεις ότι χρειάζεσαι κάποιον.Μια του κουβέντα με άγγιξε..μου είπε χαρακτηριστικά "έχει τα πιο όμορφα θλιμμένα μάτια που έχω δει ποτέ"..Γι΄αυτό και η συμβουλή μου ήταν να προσπαθήσει όσο μπορεί για αυτή την αγάπη,είναι προνόμιο το ότι μπορεί να προσπαθήσει.Ακόμη και αν πονέσει στο τέλος πάλι κερδισμένος θα είναι με τόση αγάπη που έχει ζήσει.Καμμιά φορά η αγάπη θέλει και θυσίες,να αγαπάς αλλά να κάνεις στην άκρη,για να δώσεις το χαμόγελο στον άλλο.Να αγαπάς σιωπηλά...Αυτό είναι και το πιο δύσκολο και επειδή το ξέρω θα συνεχίζω να επιμένω να προσπαθήσει για το άτομο που αγαπά.Ίσως να μην είμαι η καλύτερη συμβουλή αλλά κι εγώ αυτό θα έκανα στη θέση του.Δε πειράζει τουλάχιστον θα έχει προσπαθήσει και ακόμη τα πράγματα να μην πάνε καλά,θα είμαι εγώ εδώ να τον καταλάβω.
Η συζήτηση μας κράτησε πάνω από 3 ώρες και τελικά σταμάτησε γιατί και οι δυο πονούσαμε,ο καθένας για τους λόγους του,όπως μου είπε τα λόγια μου τον έβρισκαν κατευθείαν στην καρδιά.Το ίδιο και εμένα..
Στο τέλος όμως και οι δύο είχαμε πάρει δύναμη από τη συζήτηση μας,και αυτό γιατί ξέραμε ότι υπάρχει κάποιος που καταλαβαίνει...Ολοκληρώνοντας αυτό το κείμενο για ακόμη μια φορά του εύχομαι να σταθεί τουλάχιστον εκείνος τυχερός και στο τέλος του δρόμου να χαμογελά.Νομίζω εκείνος έχει την επιλογή να παλέψει για την αγάπη του σε αντίθεση με μένα...Και να σκεφτεί κανείς ότι δε περίμενα ποτέ να είναι εκείνος που θα μιλάμε για τέτοια...αλλά η ζωή είναι παράξενο παιχνίδι!!
Καλή τύχη λοιπόν φίλε μου...
Χασάνδρα Φανή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου