Κάθε αλλαγή θέλει το χρόνο της .

Φόρα ένα φούτερ και πάμε για περπάτημα . Ένα φθινοπωρινό βράδυ , λίγες ψιχάλες και αυτό το αεράκι που ορισμένες φορές θέλεις να σε χτυπήσει στο πρόσωπο . Μα τι λέω .. δεν είναι το πρόσωπο που θέλεις να φυσήξει αλλά οι σκέψεις σου , για να τις πάρει μακρυά και να αδειάσει το μυαλό σου . Κοιτάς το ρολόι , είναι περασμένα μεσάνυχτα , αλλά αυτό δε σε εμποδίζει να πάρεις όποιο φούτερ βρεις και να περπατήσεις , χωρίς προορισμό . Δε ξέρεις , στην πορεία ίσως βρεις παρέα , ίσως χτυπήσει το κινητό σου και ακούσεις μια φωνή να σου λέει , πες μου που είσαι να έρθω .
Συνεχίζεις να περπατάς , να βγάζεις όποια σκέψη , καλή ή κακή . δεν έχει τόσο σημασία  , από το μυαλό σου . Ο αέρας που νιώθεις είναι τόσο λυτρωτικός , σου προσφέρει την ψευδαίσθηση ότι σε ελευθερώνει . Ξαφνικά  , παίρνει μαζί του  , κάτι που  ήθελες να φύγει από μέσα σου .. Αυτό ήταν που σε έκανε να θες να περπατήσεις . Έχετε νιώσει ποτέ να γεμίζει το κουτί των σκέψεων ;
 Σας πνίγει .. και είναι η στιγμή που ότι και αν σας πουν σας απογοητεύουν .
Απαντάς απροσδιόριστα , γιατί είναι φορές που δε θες να φανείς αδύναμη μπροστά τους . Πόσο καλύτερα θα ήταν , αν μπορούσες να φωνάξεις ναι ρε ,  με προβληματίζει αυτό , αλλά .. φοβάμαι να το πω , να ξεσπάσω γιατί κάποτε το έκανα  .
Επειδή κάποιοι όμως είχαν καλό σημάδι , δε ρισκάρω ξανά , όχι ακόμη  .
Συνεχίζεις να περπατάς , κρύβεσαι πίσω από αυτό το φούτερ και συνεχίζεις ..
Παίρνεις μια βαθιά ανάσα , δέχεσαι την αλλαγή που έρχεται στη ζωή σου και συνεχίζεις , κοιτάς στα ίσια τον εαυτό σου και ξέρεις ότι δε θα είναι εύκολο . Δε μπορείς όμως να κάνεις τίποτα , απλά να το αφήσεις να συμβεί . Το μοιραίο είναι όμως , πως είναι σαν να γίνεται κάτι που φοβάσαι .
Φοβάμαι τους αποχωρισμούς .. ψιθυρίζεις .. ενώ έχεις σταματήσει να περπατάς . Πληκτρολογείς ένα νούμερο αλλά δε το καλείς ποτέ , γιατί πριν λίγο σε είχε απογοητεύσει ,  δε χρειάζεσαι κανέναν λες
 και δεν θες να σκέφτεσαι άλλο ...
Λίγα 24 ωρα , και η πτήση αναχωρεί ...

Υ.Γ : Καλή τύχη !

Χασάνδρα Φανή