Κυνήγησε την, μην αφήσεις λεπτό να πάει χαμένο, σαν να ξέρεις πως δεν θα υπάρχει αύριο. Κάνε όλα αυτά που θα έκανες αν γνώριζες πως μόνο το σήμερα υπάρχει.
Κοινώς, ζήσε έντονα...»
Πραγματικά, νομίζω, πως αυτό, είναι στη φύση του κάθε ανθρώπου. Υπάρχουν μερικοί, που ζουν σαν να υπάρχει μόνο το σήμερα. Δεν αγχώνονται για το αύριο,για το τι θα ξημερώσει, για το πως θα είναι, γιατί πάνω απ΄ όλα τους ενδιαφέρει να ζήσουν το σήμερα, αφού μόνο αυτό υπάρχει και μόνο για αυτό ζουν.
Συνήθως, λένε, πως για να ζήσεις κάπως έτσι, θα πρέπει δυστυχώς να σου συμβεί και κάτι άσχημο στη ζωή σου. Μία αρρώστια, η απώλεια ενός αγαπημένου σου προσώπου, γιατί τότε αντιλαμβάνεσαι πως όλα είναι τόσο μικρά και τόσο αδύναμα μπροστά στις αποφάσεις που παίρνει Κάποιος Άλλος.
Καθημερινά λοιπόν, λέμε πως θα πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που έχουμε. Την υγεία μας, την οικογένειά μας, τα παιδιά μας, τους φίλους μας,όλους εκείνους που θα θέλαμε να τους κλείσουμε μέσα στην αγκαλιά μας για να είναι καλά και ασφαλείς.
Το λέμε όμως; Το αισθανόμαστε; Ή όλα τα θεωρούμε δεδομένα μέχρι που γίνονται μικρά και ασήμαντα; Όπως και οι σχέσεις μας. Όπως και ο σύντροφός μας.Γι' αυτό γινόμαστε ανικανοποίητοι. Γιατί, ενώ προσευχόμαστε για να γίνει κάτι πραγματικότητα, όταν πιάσει τόπο η ευχή, μετά το βαριόμαστε το παιχνιδάκι και θέλουμε κάτι άλλο. Γίναμε όντα υπερπολυτελείας που τα θέλουμε όλα και τίποτα δεν μας ευχαριστεί.
Μέχρι που ανακαλύπτουμε πως τα πιο απλά, αυτά που έχουμε παρατήσει στην άκρη, είναι αυτά που μας υπενθυμίζουν, πως είναι η ομορφιά της ζωής.
Χασάνδρα Φανή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου