Ήμαστε όλοι άνθρωποι…

 Κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν τελικά ο χαρακτηρισμός άνθρωποι μπορεί να αντιστοιχεί σε όλο τον κόσμο. Τι καταλαβαίνει ο καθένας με τον όρο άνθρωποι;

Άνθρωπος είναι όποιος δε σέβεται τα δικαιώματα και τις ιδιαιτερότητες του άλλου; Όποιος αποφασίζει και διατάζει επειδή είναι αρτιμελής; Όποιος θεωρεί τον εαυτό του «ανώτερο» επειδή απέναντι σε ένα άτομο με ειδικές ανάγκες είναι όρθιο ή οτιδήποτε άλλο;

Χιλιάδες ερωτήματα…….με μοναδική απάντηση ότι άνθρωπος είναι αυτός που ξέρει να σέβεται τους άλλους γιατί καμιά φορά η ανευθυνότητα είναι η μεγαλύτερη αναπηρία!!!

Ίσως αυτή τη φορά το ύφος μου να μην είναι τόσο ήρεμο αλλά όταν βλέπεις άτομα να καταπατούν τα δικαιώματα των άλλων συνανθρώπων τους μάλλον θες εκείνη τη στιγμή να τον ρωτήσεις πως θα ένιωθε αν οι ρόλοι ήταν αντίστροφα και ο τύπος με το υπεροπτικό ύφος και τα νεύρα ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι και προσπαθούσε να περάσει το πεζοδρόμιο εκεί που αυτός άφησε το αυτοκίνητο του γιατί έτσι βόλευε.

Βόλευε…άλλη μια συνήθεια που θα πρέπει να εξαλείψει .

Προσωπικά, θεωρώ πως αν θες να λέγεσαι άνθρωπος πρέπει να ξέρεις να κοιτάς τον άλλο στα μάτια σε όποιο ύψος και αν βρίσκεται και να μάθεις να αντιμετωπίζεις όλους τους ανθρώπους ίσα. Μια ολική ή μια μερική αναπηρία δε σου δίνουν κανένα δικαίωμα να θεωρείς αυτό τον άνθρωπο κατώτερο σου. Αντιθέτως είναι αξιέπαινοι γιατί ξέρουν να αντιμετωπίζουν μια δυσκολία καλύτερα από τον καθένα.

Αν είχαμε μάθει όλοι να αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως ίσο προς ίσο ΙΣΩΣ να μπορούσαμε να λεγόμαστε άνθρωποι με την αξία μας…

Φυσικά δε βγάζω τον εαυτό μου έξω από όλη αυτή την κριτική γιατί και εγώ για να μπορέσω να εκτιμήσω και να αξιολογήσω πιο σωστά κάποιες αξίες και κάποιες καταστάσεις χρειάστηκε χρόνος και διδάγματα…και φυσικά δε σταματώ να μαθαίνω αλλά επίσης δε σταματώ να σκέφτομαι αν εγώ θα ήμουν δυνατή να μπορώ να αντιμετωπίσω μια ασέβεια από τους ανθρώπους με το υπεροπτικό ύφος…

Χασάνδρα Φανή.