Αλήθειες...

   Όλοι έχουμε κάποια μότο ζωής τα οποία συνήθως αποτελούν συμπεράσματα που έχουμε βγάλει από τις εμπειρίες μας.Έτσι και εγώ πιστεύω ότι όταν αγαπάς κάτι,κάποιον τον αγαπάς πραγματικά όταν έχεις καταφέρει να αγαπήσεις και τα στραβά του χαρακτήρα του.Είτε αυτός είναι φίλος,είτε κάτι παραπάνω.Το ίδιο συμβαίνει βέβαια και με τον εαυτό μας,τον αγαπάμε πραγματικά όταν έχουμε καταφέρει να παραδεχτούμε τα λάθη μας και όταν λέμε να μην τα επαναλάβουμε το εννοούμε.Όμως αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό γιατί δε σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο.Φυσικά μιλάμε για λάθη τα οποία έγιναν μια φορά και όχι κατά εξ'ακολούθηση γιατί μετά παύουν να είναι λάθη αλλά αυτοταπείνωση για όποιον τα κάνει.Υπάρχουν και κάποια άτομα που συνέχεια επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια λάθη κάθε φορά και αναρωτιέμαι αν αυτό είναι δείγμα της δικιάς τους ανασφάλειας και επιβεβαίωσης.Κάποιες φορές όταν εγώ βρίσκομαι αντιμέτωπη με τα λάθη των άλλων αναρωτιέμαι αν φέρω και εγώ μερίδιο ευθύνης αλλά έρχονται και στιγμές που βάζω τον εγωϊσμό και την αξιοπρέπεια μου πάνω απ'όλα γιατί ξέρω ότι  έχω προσπαθήσει .
   Αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι αυτοί τα έχουν καλά με τον εαυτό τους ή αν νομίζουν πως αυτό τους προσφέρει ικανοποίηση.Τα μάτια μου έχουν δει πολλά και αλήθεια σιχαίνομαι τους ανθρώπους που λένε ψέματα και θεωρούνται πονηροί.Ήδη έχω απομακρύνει πολλά άτομα από κοντά μου που λειτουργούσαν έτσι.Άδικο θα ήταν να τους απομάκρυνα χωρίς καμία προσπάθεια αλλά όταν προσπαθείς εσύ να κάνεις το καλύτερο και πέφτει στο κενό τότε δεν είναι καθόλου άδικο.Μπορεί να σας ακούγεται σκληρό αυτό που γράφω αλλά έτσι είναι,δεν χρειαζόμαστε πολλά άτομα δίπλα μας αλλά αληθινά!!!
   Ένα χαστούκι χρειαζόμαστε όλοι για να ταρακουνηθούμε και να καταλάβουμε επιτέλους ότι αυτή η ζωή δεν είναι μόνο ο εαυτός μας και ο εγωϊσμός μας.Το να σκέφτεσαι λίγο τι έχεις,τι κάνουν οι άλλοι για σένα και τι κάνεις εσύ για εκείνους δεν είναι καθόλου κακό,γιατί ίσως έτσι να εκτιμήσουμε κάποια πράγματα.Μη ξεχνάτε ότι η ζωή μας επιστρέφει ότι δίνουμε οπότε.....

Καλό σας απόγευμα,
Χασάνδρα Φανή.