Οι περαστικοί της ζωής μας...

Ουδείς αναντικατάστατος. Μια φράση,που οι περισσότεροι έχουμε πει,άλλοτε ελαφρά τη καρδία άλλοτε με πόνο,είτε γιατί όντως δε μας νοιάζει είτε γιατί θέλουμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω,να μαλακώσουμε την πληγή που άφησε κάποιος που εγκατέλειψε τη ζωή μας.
Εδώ κάπου σκέφτηκα πως οι άνθρωποι είναι περαστικοί.. άλλοι έρχονται άλλοι φεύγουν και η ζωή συνεχίζεται!Θα μου πείτε,οι καταστάσεις.Ίσως,θα απαντήσω!
Είναι σα να καθόμαστε σε ένα μεγάλο τραπέζι,με πολλές θέσεις και όσο κυλάει η ζωή μας,κάποια πρόσωπα μένουν ίδια,κάποια όμως αλλάζουν... κάποια φεύγουν,κάποια τα διώχνουμε!
Μέχρι ένα σημείο,σε αυτό το τραπέζι αφήνουμε να κάθεται όποιος άνθρωπος εμφανιστεί.Μήπως όμως από ένα σημείο και μετά θα πρέπει να μην επιτρέπουμε σε όλους να μπαίνουν στη ζωή μας;Το έχουμε σκεφτεί;Μήπως να γινόμαστε πιο επιλεκτικοί όσο μεγαλώνουμε;Μήπως δε θα πρέπει να εμποδίζουμε όσους επιλέγουν να φύγουν από τη ζωή μας γιατί μόνο έτσι καθαρίζει το τοπίο;
Δεν θα απαντήσω στα ερωτήματα που μόλις έθεσα...ο καθένας  έχει τις δικές του απαντήσεις.
Αν όμως έγραφα κάτι στον επίλογο θα ήταν...όποιος είναι να μείνει στο τραπέζι της ζωής μας, τουλάχιστον ας αποδείξει ότι το αξίζει!

Χασάνδρα Φανή