Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους σε αυτή τη ζωή,
καθώς έχω το δικό μου ησυχαστήριο, το πατρικό μου σπίτι, σε ένα χωριουδάκι στο
Νότιο Πήλιο! Ομολογώ πως έπρεπε να μεγαλώσω λίγο για να εκτιμήσω την ευλογία της
φύσης και συνάμα την ζωή στο χωριό. Όταν ήμουν πιτσιρίκι θυμάμαι δεν άντεχα
καθόλου την τόση ησυχία και πάντα έλεγα στην μητέρα μου πως όταν μεγαλώσω θα
φύγω. Θυμάμαι περίμενα πως και πως το Πάσχα να έρθουν τα ξαδέρφια μου από την
Αθήνα να «χαλάσουν» λίγο την τόση ηρεμία του χωριού. Τώρα… κάποια χρόνια μετά,
περιμένω πάλι πως και πως το Πάσχα, αλλά αυτή την φορά, για δυο λόγους. Ο ένας
είναι να πάω εγώ στο όμορφο χωριουδάκι μου και ο δεύτερος να μαζευτούμε όλη η
οικογένεια ξανά μαζί, φυσικά όταν λέω οικογένεια εννοώ τους γονείς μου, την
γιαγιά μου, τον αδερφό μου αλλά και ξαδέρφια, θείους, νονά, νονός, φίλοι . Ίσως
το Πάσχα να αποτελεί την γιορτή που περιμένουμε όλοι με μεγάλη ανυπομονησία!!!
Πιστεύω πως
είναι δύσκολο να περιγράψω την ομορφιά της φύσης στο χωριό, να ξυπνάς μέσα στο
πράσινο, σε ένα τοπίο ανάμεσα σε βουνό και θάλασσα με ήχους φυσικούς, μακριά
από τους γρήγορους ρυθμούς της πόλης, μακριά από την φασαρία των οχημάτων και
μακριά από το τρέξιμο και το κυνήγι του χρόνου. Την μητέρα μου να με προσέχει
σα να είμαι ακόμη πιτσιρίκι και του πατέρα μου να γελάνε ακόμη και τα μουστάκια
του που είμαι κοντά τους.
Πάσχα στο χωριό, αξία ανεκτίμητη! Υπομονή λίγο ακόμη
και η ώρα του ταξιδιού φτάνει!
Καλό Πάσχα σε όλους & Καλή Ανάσταση!
Χασάνδρα Φανή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου