Και όταν λέω οι δυο μας, δεν εννοώ εγώ και αυτός, αλλά εγώ και ο εαυτός μου.
Πόσες φορές, πείτε μου αλήθεια, αφιερώνουμε χρόνο για τον
εαυτό μας; Πόσες είναι οι φορές που έχουμε επιβραβεύσει τον εαυτό μας; Που του
έχουμε μιλήσει γλυκά, που τον έχουμε αγαπήσει, που του έχουμε βγάλει το καπέλο
για την στάση μας, που του έχουμε ομολογήσει πως αξίζει τα καλύτερα;
Και πόσες είναι οι φορές που έχουμε στήσει τον εαυτό μας
στον τοίχο και τον έχουμε κάνει να αισθανθεί άσχημα για τις συνέπειες μίας
σχέσεις εξαιτίας μιας δικής μας συμπεριφοράς; Πόσες φορές χωρίσαμε και αντί να
πιστέψουμε πως ήταν για το δικό μας καλό, δεν τα ρίξαμε στον εαυτό μας, δεν
πιστέψαμε πως ήμασταν εμείς λάθος και τελικά χάσαμε εκείνον που θέλαμε πολύ;
Δυστυχώς οι φορές που έχουμε αγαπήσει τον εαυτό μας σε σχέση με εκείνες που του
έχουμε φωνάξει, είναι λίγες.
Μέχρι, να αντιληφθούμε πως περισσότερο από εμάς, δεν
μπορεί κανένας να αγαπήσει τον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτό θα συμβεί όταν κάτι
δυνατό μας χτυπήσει την πόρτα και κάτι δυνατό, μας κάνει να δούμε τα πράγματα
διαφορετικά.
Αυτό θα συμβεί, όταν "μείνουμε
οι δυο μας" και
αρχίσουμε να γνωριζόμαστε. Όταν αγαπήσουμε τα προτερήματά μας, αλλά κυρίως τα
ελαττώματα μας. Όταν καταλάβουμε τις ανάγκες μας και δούμε αληθινά τι είναι
αυτό που θέλουμε αλλά και τι είναι εκείνο που δεν θέλουμε.
Τη στιγμή που θα βρούμε τον
εαυτό μας και θα ανακαλύψουμε την αλήθεια μας, μπορεί και να διαπιστώσουμε πως
κάποιες φορές στο παρελθόν, συμβιβαστήκαμε σε σχέσεις που δεν ήταν για εμάς,
μόνο και μόνο από φόβο, μην μείνουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό που μέχρι τώρα
δεν είχαμε γνωρίσει.
Πιστέψτε με, αν και φαντάζομαι πως πολλές θα το γνωρίζετε
ήδη, πως όταν
αγαπήσετε τον εαυτό σας, όταν πείτε πως πάνω από όλα και όλους θα έχετε τον
ίδιο σας τον εαυτό, τότε θα βρεθούν και άνθρωποι γύρω σας που θα σας αγαπήσουν
για αυτό που πραγματικά είστε και όχι για αυτό που νομίζατε πως θέλατε να είστε...
Χασάνδρα Φανή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου